inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over mystiek

949 resultaten.

wordt zij vlees

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 779
pas als zij kronkelend ingaat op wat haar verleidt het zinderende het zinnelijke wordt zij vlees haar volle ronde wulpse dijen lokken lonkend de warmte in haar buik roept verlangen álles bloeit en de vogels haar vogels bevleugelen driestemmig hoogtepunt…

Lief hebben in verschil

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 439
Elkaar te lief te hebben in elk verschil verder dan de dood op de favoriete plek, uiting van de kracht klinkt in ieders wil gevoel komt voort uit een vreemde obsessie, leidt tot in de aarde geploegde concessie. Daar kiemt de logica die het lichaam voedt de liefkozing van het individu versterkt en deels verzacht het lijden door soberheid en…
Pama9 juni 2013Lees meer >

Klokhuis

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 362
Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar. Het wordt weer zomer, z’n volle wagen is op pad met de korenschoven naar de molenstenen van de tijd, zijn krakende karrenwiel strijkt de plooien van de laatste morgenstond…
Pama4 juni 2013Lees meer >

de man en zijn accordeon

netgedicht
4.5 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.018
ik zie hem lopen langs de muren van de stad de man en zijn accordeon de ogen in zich zelf gekeerd Naar de diepte van zijn buik waar heimwee woont Het leven tekent ons denk ik terwijl mijn blik in hem gevangen blijft híj is het landschap van zijn innerlijke wereld waarin ook ík míjn diepte zie gevaarlijk en onvoorspelbaar dát is…

Zoom aan de overkant

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 305
Het zijn illustere raven die de vleugels spreiden over een toekomstige mist die diepe dalen verbergen. ik zal blijven zoeken naar de tekens die ergens liggen begraven waarop mijn glazen kist wacht, de teugels die het leven tergen. tot een gehoornde hengst de merrie van de nacht verleid zal ik dat spoor volgen en de duivelskunsten…
Pama31 mei 2013Lees meer >

Eeuwenoude melodieën

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 327
ik hoorde muziek achter de bomen met donkerrood loof zag de linden wit dansend ontsnappen uit hun cirkels van drie geen vogelgeluid in het monumentale geruis van eeuwenoude melodieën zacht trok de wind aan de kleurrijke balg langs de zoom van het bos wei en heidegeur mengden maar het oerbos bleef gesloten in donkerrode eeuwen…

Na de regen

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 325
In een plas, die een hoge boom als in een put zover weerspiegelt, -‘t loof laat haar bewegen-, die aan elke kant een ander uitzicht biedt, die de maan op de grond, de wolken op de straat, kan laten drijven, daarin wil ik me verdrinken, in haar diepte.…

legenden?

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 333
Verhalen schuilen in de kraters van de maan op de autocue van schaduwen zijn ze te lezen in de achtergrond van de hemel letterlijk vertaald voor de overlevering in tijdsbeeld blijft het vrezen de schoonheid in tekst van de vrije liefde betaald. Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, in de huid van eeuwen worden teksten lichter…
Pama20 mei 2013Lees meer >

De verte nevelde

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 318
van de krijtstreep tussen groen en blauw kon ik weinig hoogte krijgen de verte nevelde in warm en koud met trage ronding de vleugels van mijn geest kunnen de steen die op mijn maag ligt niet meer dragen nog twijfel ik heb vragen die met de dood geen antwoord krijgen ik moet blijven hoor ineens de meeuwen en het teleurgestelde…

haar in de wind

netgedicht
4.3 met 7 stemmen aantal keer bekeken 452
waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…

eens zul je het vinden

netgedicht
4.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 591
eens wanneer je zult besluiten je ogen te bedekken en op reis te gaan door binnenwerelden onverstoorbaar dalen in ravijnen en kerkers of zwevend - duizelingwekkend hoog door majesteitelijke luchten dan wanneer je ernaar uitkijkt zul je het vinden het allerkleinste bijna onzichtbaar pluk die dag en draag hem uit voed hem…

woorden voor altijd

netgedicht
4.4 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.155
ik woon in woorden die ik achterlaten zal zei je toen toen je wist dat je zou gaan in mijn woorden zei je kun je me vinden altijd het moeilijk deelbare woont daar mijn diepste binnenste het tomeloze verlangen woont daar en het vallen en opstaan mijn doodse stilte en mijn snerpende gekrijs in mijn woorden zei je kun je me vinden…

Een serie van...

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 316
Onbegaanbaar is de weg... Een ziel in waan en alleen. Dan de ogen die stilzwijgend... Niets dan ware leegte in breedte, diepte. Vergeten en verloren, diepere betekenis voor hen uitverkoren. Tegen en voor als zwart en wit. Wet van de grote getallen. Door en door nat of anders... Voel en geniet of niet de smaak van... Kan een brief de juiste…

overwegingen

netgedicht
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 587
omdat het onmogelijk is de hemel te bestormen met windbewogen wolken vluchtig te worden overwegen zij blootsvoets af te dalen naar zand en water of ademloos te blijven bij helmgras en vogels dan wel eigenmachtig in het midden te vol-staan waar alle schaduwen tenslotte samensmelten in een paringsdans…

Ze bewoont de stilte

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 309
Ze bewoont de stilte, ze bedrijft de moraal voor mij in een nog te ontdekken taal. Ik vroeg haar, hoe is het wonen in deze mantel van stilte? Geen geluid kwam over haar lippen en en uit haar gesloten mond, slechts verlichte woorden die ik verstond uit het spel van beide ogen en die ik begreep; “ Als ik in het licht van van…
Pama25 april 2013Lees meer >

Muze

netgedicht
4.7 met 9 stemmen aantal keer bekeken 555
Witte aangelijnde vlokken Doorkruisen verre blauw Traag wijkende naar verder Zulk een gebaar Maakt dat ik mijn gang aanschouw Soms denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in…

deken van violen

netgedicht
4.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 755
met een deken van violen kleine teer-blauwe maagdelijke witte zijdezachte heb ik jouw broze botten je doorschijnende huid je wil om te leven en je wens om te sterven de pijn van je ziel dat rauwe en ruwe het machteloze verlangen ons naadloos samenvallen eerbiedig toegedekt in het besef van een eeuwig verbond heb ik je toegedekt…

déjà vu

netgedicht
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 406
onder moeders paraplu beleeft het kind een déjà vu alleen de regen valt nog in het nu…

verlangend naar stilte

netgedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 380
verlangend naar stilte in tinten te vangen dient zij zich aan in groteske amorfie geen heimwee naar verre verlokkingen en ik - begerig - koester haar totdat de lokroep van de wereld haar laat ontsnappen vanonder mijn pen krachteloos tussen vinger en duim spinselen van hersenen en gedachten voeren oorlog in mijn borst moorden…

Da

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 353
Een witte wind waait door de wereld een wind van licht De naam is Da en waait door alle tijden In fluisterstilte gesproken wordt vurige nectar die stroomt als lava en verbrandt het gelaat van droom verteert angst in alles verzengende liefde danst met zon maan en sterren Da is het ongebroken hart van de wereld de verdelger…
Meer laden...