ik werd gevraagd op de dansvloer van de tijd bloeide al te lang tegen eigen muren wist de passen werd geleid door een schoonheid uit de eeuwigheid op hemelse muziek werd mij de maat genomen zag ogen neerwaarts neigen voelde dat ik niet mocht blijven de melodie is met mij meegegaan tot mijn dagen zijn gedaan…

een berg is gestolde wijsheid van een millennium en meer inspiratie van eeuwen de berg draagt de kunstenaar in zich met onverzettelijke kracht rijst hij waardig boven ons uit met al wat wij nastreven en zouden willen bezitten daarom beklimmen wij hem trachten wij hem te bedwingen daagt hij ons uit om zijn top te bereiken om daar te…

dit is een trieste dag waarin het grijst en donkert wat sporen sneeuw die nog gebleven sieren de rouwkaart met een wit randje van hoop…

in jouw stilte fluister ik je naam in jouw gemis roep ik luid in jouw pijn schreeuw ik het uit: ik heb je lief laat ons dansen laat ons leven ik de wijnstok jij de rank en wat een vrucht, wat een vrucht, om te geven…

engelen vliegen laag deze ochtend op kruishoogte ontmoeten zij vogels veren dwarrelen door de lucht ze vallen voor mijn voeten vogel of engel wie zal het zeggen...…

het was vandaag mijn zwarte rozen dag kreeg ze binnen nog in groen verpakt versierd met linten en een goede wens de afzender bleef in zijn kriebelschrift nog onbekend heb ze gevaasd met zorg en warmte omgeven zijn bloeiden een voor een nog zwarter dan mijn vorig leven heb de bloemen voorzichtig laten drogen in het boek van goed…

zware rafels van het leven slepen door de koude nacht de zon ontdoet ze van hun vracht en kleurt ze helder als de morgen het leven als een duistere macht met in haar hart het licht verborgen…

kind van de kosmos klamp je niet vast aan de kilte kind op aarde kijk goed om je heen keer steeds terug naar je kracht je bent niet zo klein als je denkt of als mensen je maken je kunt zijn als de Boeddha onverstoorbaar, zuiver en wijs een kwestie van kiezen dan kom je er achter waarom de Boeddha vanuit zijn hart altijd lacht…

De lucht kleurt rood boven de stad en de huizen in het mysterie van schemer gehuld Mysterie - roerloze aanwezigheid waarin elk in alles versmelt Maar eenzaam gaan de mensen want in hun afgescheiden zelfbeeld gestold in een aldoor hunkeren naar een zon die hen van hun onbehagen verlost De lucht kleurt roder vurige schoonheid vlam…

machteloos moet zij toezien hoe smetteloos wit verwatert vuil/grauw wordt haar speelgrond modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven…

zo kwam zij op aarde passie en compassie haar geboortegeschenken weerstond zij storm en stomend leven baarde zij en had ze lief her - innerde en vloog verkende hoogten en diepten om te landen in aarde waar zij wortel schoot en vleugels vond niet om ver weg te vliegen maar om afstand te creëren overzicht om precies te zijn in zoektocht…

dit uur herbergt een rode maan die kleur geeft aan mijn dag het is mijn tijd zegt de maan en ze dompelt mij onder in haar vurige water schrobt de chaos uit mijn buik brandt het vuil van mijn ziel tot daar in het allerdiepste enkel waarheid overblijft nu is de tijd zegt de maan ga en vermenigvuldig waarheen vraag ik en wat overal en…

In het vale licht trillen in de klank van je stem vergleden eeuwen die je was met een ander gezicht Vormen die verschijnen en verdwijnen in de eb en vloed van geboorte en dood In het vale licht tast ik naar ons tijdloze gezicht…

opnieuw verhief zich het lichaam en sprak ik ben uw engel uw meest intieme woonplaats daar waar ik samenval met uw ziel zullen vleugels groeien aangrijpend en majestueus poorten zullen zich openen waardoor ik mij met u zal uitstrekken om te verkondigen wat u beweegt laat het vrede zijn.…

In herinnering zie ik de bomenlaan in een land vol spijt en bloedverwanten mijn ogen zijn voor een moment van jou nu je het waagt te dansen bij mijn horizon ruil ik je in voor oude boeken en een blokfluit op het pad naar de tuin voel ik jouw liefde in deze oude toon van de regenstad beleef ik mijn sobere muzikale hoogtepunt de woorden die…

omdat je ergens moet beginnen volg ik de grote voetafdrukken in de sneeuw die wellicht nergens toe leiden... het spoor gaat zowel links als naar rechts en daarmee dwingt deze situatie mij een keuze te maken ik kies er uiteindelijk voor om rechtsaf te slaan dan sta ik weldra voor een blinde muur alwaar de voetstappen tot mijn verbazing…

stilte zit soms vol met vragen brandend als een heftig vuur gedurende de dag de dagen ja voortdurend op elk uur als eens witte rooksignalen seinen op het verlossend uur dan is dat het mooiste teken einde van het vragenvuur 't antwoord dat wordt gegeven opent een poort ten leven er valt niets meer te verbranden er is iets moois op handen…

naamloos is de man en zonder vrienden aangespoeld op schier een late gast hij weet volstrekt niet meer waarvoor hij diende som na som liep op het einde vast zo’n mens is voor een tijd zichzelf tot last zijn dagen krimpen groeiend is de nacht vol wiekend licht dat steeds weer naar hem tast hem slaat met witte regelmaat uit alle macht maar…

vertrouwd in vele handen rood op licht blank hout het achteloze spel van engelen in de dop verandert echter snel in strijk en zet vlamt explosief geweld de potentie is geveld het blanke hout brandt dansend fel de zwarte engel naar de hel…

vanaf het prille moment waarop de gevederde zijn lange hals om haar verlangen windt de snavel neervlijt in de welving van haar borsten haar naaktheid toedekt met zijn verentooi wéét zij zijn vermomming zij laat de vogel en wiegt het kind verjaagt de onrust uit zijn ziel haar buik wordt verlangen maar zij wacht tot de man in de…