Uit haar schoot weerklonken sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar ziel, wenkte met de ogen en haar lippen - vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf, “ Wacht met wikken niet te lang, er ligt een niet ontdekte vrucht te rijpen met een honingzoete pit." Die kunnen rotten als je het juiste woord niet vindt, maar zullen…

Ik wou, ik wou wat iedereen wel wilde, ik zag en voelde terwijl ik rilde, ik dacht ik zag ik droom maar toch, met open ogen is alles weer gewoon. Ik wou ik wou, dat ziekte niet bestond, ik zag ik zag, gewoon in het rond, dat er mensen doodgaan, zomaar. Ik droom een droom, waarin alles heel gewoon, normaal en synchroon lopen zal, maar…

( bij een vrouwelijk beeld, Tureng Tepe, 3000 v. Chr.) Na ruim vijfduizend jaren spreid jij alsnog je armen naar mij uit, hoewel je armen met stompen een klerenhanger nadoen en een van je tere voeten is afgebroken, bekoor je mij met je zoete gulheid. Je gezicht ziet er niet zo fraai meer uit, die zou in een griezelfilm niet misstaan, maar…

ijle gewichtloze stralen verzilveren de vroege morgen uit schemering gezeefd door de donkere nacht is daar de dageraad hij strekt zich uit over slapende velden dekt de gewassen toe die nog staan te dromen glijdt over water wat rimpelloos vlak de koele diepte spiegelt verzonken in rust kleurt de lucht bleek en de beemden blauw…

De nacht. Als het ritme van de nacht zich aan mij heeft bloot gegeven reis ik af naar mijn geboortegrond. Oneindige ruimtes in een tijdloos bestaan. Daar... heb ik jou herkend. Als het venster van de nacht zich sluit, en mijn bewustzijn achterblijft rest mij alleen nog de herinnering van mijn werkelijkheid.…

(1700 - 1550 v. Chr. te Kreta) Ze heffen hun armen om ons te zegenen met hun bevallige benen als wortels van woudreuzen diep in de aarde gestoken, hun ogen wijdopen gesperd, in diepe trance, en via hun hoofddeksels in direct contact met hun andere wereld, de godinnenwereld. Een houdt met gespreide armen twee slangen vast in elke hand, oppermachtig…

de haard vertelde dat het vuur door Finse handen was gebouwd gerangschikt volgens oud gebruik stonden stammen rond hun einde, koud nog in hun zelfgesponnen licht slechts een zwakke gloed tekende wat goud op elk tot rust geplooid gezicht vol liefde speelden twaalf snaren duizend sterren zongen in de nacht bijeengebracht door slechts…

Hoe lang duurt het, voor een eitje de goede hardheid heeft, hoelang duurt het voor de piepers gaar zijn, hoeveel tijd zit er in de was wegstrijken, hoeveel tijd schijnt de zon. Hoe lang duurt het leven, hoe lang duurt de dood. Hoe lang duurt liefde, hoe lang duurt een kus, hoeveel tijd zit er in een compliment hoelang duurt…

Zonnebloed gutst over een spiegelgladde zee naar de ingetogen kust en brandt de cadans uit mechanische ijver van klerken op het land waar het vloeibare goud door de loopgraven van ingesleten patronen danst de weerlozen smeden broze pijlen en richten ze zacht op het zonnehart…

zoals zij garen spint uit ochtendgloren en weer kan lachen naar de maan verbindt zij draden uit haar midden naar alle dingen die bestaan wordt zij opnieuw geboren zij reikhalst gretig naar de zon en hijst zich uit haar dal omhoog uit nevel van voorbije tijd schildert zij een regenboog van eeuwigheid tot waar 't begon…

Tien jaar geleden ben je weggegaan Je reisde naar het Land van Horen Zeggen De reden wist je niemand uit te leggen Je bent daar als een ander opgestaan Je kreeg er vleugels en mocht gadeslaan Hoe wij hier onze weg af bleven leggen Niemand van ons wilde zich jou ontzeggen We waren enkel met onszelf begaan Zeg eens, mis je de gele kleuren…

Een rimpeling in zachte ogen waar het levenswater uit zuivere liefde stroomt Ze spreken een zelfde taal als die van de waternimf die aan de rand van mijn geheim woont dat diep in het hart verscholen ligt en alleen toegankelijk is voor de zachtmoedigen en voor de stille zielen Hier ontspruit mijn oorsprong de dans die het leven verbeeldt…

Hij siert zijn genade met wenkende ogen in een vruchteloze wereld waar huilende wolven uit zijn hand eten En als hij het menselijk landschap gedachteloos aaneen rijgt in een overvloed aan zwijgzaamheid vult hij leed met liefde Op de tweesprong van een pril ontwaken wrijft hij de tover uit verwarde zielen Als zijn nectar hun…

Als het tasten van een oude eik in donkere aarde of het waken in stilte van vestaalse maagden wachten wij, niet op iets maar om het wachten zelf tot de cirkel zich sluit en reflecties de spiegel voorgoed verlaten en zich wentelen in eigen licht. Dan pas komen we aan waar we nooit vertrokken zijn.…

Hoe stoffig is het dal Waar de wereld niet mooier bloeit dan In het graf van Nefertari Mij wordt de adem benomen door gele bloemen Blauwe vogels en de koningin badend Waar ikzelf tot haar intimi behoor Het is mijn leven dat haar aantast Bij iedere ademtocht Ontneem ik haar meer kleur…

Meer spreeuwen dan ik tellen kon verzamelden zich boven een hoge kerk vol onbezonnen kinderdromen en een lachende maan achter de bomen een tante die ik nooit had gekend stuurde een blonde kinderspiegel in een brief zonder postzegel naar een vriend, die mij bijzonderde mystieke vogels vlogen die nacht naar een onbestemde horizon met veel…

Aasgieren markeren de plek, in het zwerk van nergens, dolend met opengesperde bek. Huis met een demonisch lot, gesloten deuren, gesloten luiken, van binnen en buiten op slot. Vesting van verbeten smart, zonder licht of leven prijs te geven. Zelfs de leegte verdwijnt in het zwart, zwelt aan tot ontilbaar gemoed. Huis van de versteende bewoner…

Ik stond stil met mijn fiets, als een schim, verstild als een zombie voor zich uit starend, naar een vrouw die haar kind de melkfles gaf, ik dacht, waarom niet je bolle borst, leeg? Ik zag dat omstanders zich automatisch zorgen om mij maakten en terecht, ik had zo kunnen hemelen vanwege mijn falende hart en misschien wel omdat God het…

Zwart beeld toont donkergroen schrift welk zich letter voor letter neerschrijft met traagheid van een typmachine waardoor lezen makkelijker valt te onthouden: 'schroef de geldgrens omhoog zodat men niet kan investeren in bronnen door energie te verwerven niet kan investeren in spectaculaire industrieën want gevaar creëert gevaar!'…

Oh die liefde, als kind te spelen dat ik onder het hart zal dragen, we zullen er samen van eten om aan ieder te verdelen, ook als zon en maan hun baan zullen vertragen, tot in de diepste kleuren van Eros fluit, door de zoete dood getroffen. Spreekt hij de mythische voorspelling uit, steekt al zijn geuren in het verlangen van een bedwelmende…