Netgedichten

netgedicht (nr. 9.531):

eenakter

ik schuif langzaam de gordijnen toe
en sluit de wereld buiten
zie nog even het licht van een lantaarn
dat zacht schijnt door mijn ruiten

de eenzame schemerlamp in de hoek
werpt schaduwen op de muren
als decor van mijn eenakter
waarvan ik nog niet weet
hoelang mijn monoloog zal duren

ik fluister woorden
op dit wazig toneel
verbeeld mij een groot gehoor
met wie ik mijn optreden deel

**

ich lebe den Traum von Eden
Quelle der strömende Liebe
er lässt mich im Heute leben
sehe die unverkennbare Schönheit
komm folge mir zu der
lächelnden Fröhlichkeit

**

hier stokt mijn stem
en voel de lege kamer
het doek was al eerder gevallen
toen zij vertrok naar hem