zag de tranen in je lach
we liepen over glas
likten elkaars wonden
wisten ons in pijn
en bloed verbonden
ik zag de tranen
in je lach en wist
hoe moeilijk je
het nu en eerder had
nam je koude hand
warmde die met liefde
je woorden kwamen traag
over gevoelens die je griefden
we hebben zand geschept
en naar de zee gedragen
het water stond nog laag
een dijkje keerde alle vragen
een eiland voor ons twee
waarop geluk verscherfde
herinneringen snijden ons
zal vloed de liefde erven
Geplaatst in de categorie: liefde