Bleek gezicht
koud spillebeenden voeten
over de striemen
van gezwollen tepels naar
de kille handen waarin
ik heb gewoond
met een handgebaar
en enkel ogen
schopten schoenen
naar zeepbellen;
leeg geblazen
op ongehoorde windvlagen
woorden werden gescalpeerd
en tranen beschilderd
met oorlogskleuren
die in langgerekte jaren
het knikken deden beven
in dunne lijnen en met
stijve armen splijt ik
de navel tussen tepel
en handen en haal nog
één keer diep adem
in het kind
Geplaatst in de categorie: woede