Messias

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn,
een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade
en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn,
een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made.

Het lied van nog ongeboren kinderen,
onaangeraakt door licht, begeerten en zonden,
klinkt smekend in zijn hoofd, hij moet verhinderen,
dat onschuldigen voor altijd zijn gebonden.

Hij biedt weerstand aan de verlokking van een ravijn
en richt zich op de zeilen aan de westelijke kade,
de zandstorm van zijn twijfel is ragfijn
en wordt gevoed door het verre schrapen van een spade.

De ogen opwaarts gericht, voelt hij zijn diepe angst verminderen,
uit de haven klinkt zijn naam als een gezang uit vele monden,
de gebeden op zijn lippen doen zijn liefde zinderen,
het is bijna volbracht, hij heeft zijn lot gevonden.

Schrijver: Gerard Cornielje, 17 september 2006

Gcornieljesis.ac

religie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.9 met 19 stemmen 448