De aarde
Vanuit de sterren aan de hemel
Zie ik een mierenstelselgewemel
Hoe kunnen zwemel zwemel zwemel
Al die mensen de aarde vrede geven
De vraag rijst uit mijn bolle hoofd
Invullen heeft mij gans verdoofd
Ik zou het alles anders willen vullen
Maar mensen lullen lullen lullen
Dus denk ik zonder ernstige twijfel
De hemel heeft zijn eigen ijver
En ik ben slechts enigszins begaafd
In voelen van dat wat God behaagt
Zo dwaal ik tussen sterrenbeelden en
Al de aardse krachten die mij verdeelden
Tot een door de geest verrijkt dorp
Dat mij weer plaatst in het heden
En in het spel voor jou de volgende worp
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid