Netgedichten

netgedicht (nr. 14.367):

Vanuit de verre Filippijnen

Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien,
de honden blaffen en de kinderen zingen,
de mensen eveneens verlangen naar het licht,
en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht
de daagse dingen doen. Hoe kan het anders?

De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui,
of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan
door de grote hitte alles langzaam doen en dus
naar onze maatstaf minder efficient?

Ik weet het niet, maar ben content
dat straks het vliegtuig me weer halen wil
en dat ik toch geleerd heb niet te vergelijken.

Zo graag wil ik met nieuwe ogen kijken,
dan zal het levensboek weer anders lijken

maar wie gaat hier dan met de pluimen strijken????