kalmte van het water
nog altijd houdt in wankel evenwicht
het kleine bootje mij drijvend
op het grote meer dat leven heet
vooroverbuigend zie ik
in voortdurende beweging
het in- en uitschuiven van mijn gezicht
weerspiegeld in de vriendelijke plooien
van het kalm schommelende water
onzichtbaar varen al die jaren
vele dierbare verstekelingen
-wier eigen bootje ooit verging-
aanwezig en zwijgend met mij mee
dan onverwacht achter mij
hun stil vooroverbuigen
en versleutelde geliefde gezichten
kijken in golfbeweging naar mij op
ik wuif en roep hun liefde toe
en kalmte van het water
Geplaatst in de categorie: filosofie