Al jong geknoest
zag je staan
al jong geknoest
éénzijdig zijn
de takken uitgelopen
ze bogen voor de wind
die heersend waakte
over jonge loten
je wortelde zo diep
na winterslang te wachten
loopt in eerste lente
dan verrassend uit jouw prille
groen heeft niets van doen
met al die oude krachten
zij volgt het licht
in vrijheid door ontplooien
sluit zich voor ochtendvorst
en laat het blad hoe
onervaren ook met warmte
in de zomerzon ontdooien
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 25 april 2007
Geplaatst in de categorie: liefde