Tussen helm en duin
zag de sculpturen
tussen helm en duin
hun exposé aan de zee
ze golfden gedachten
speelden met licht in het eindeloos
gaan van beweging en krachten
Zij houwden schuurden en zaagden
zelfs in langdurig polijsten
konden ze haar net nog niet raken
we vonden een steen
die de zee heeft gedragen haar ronding
cirkelt volmaakt het menselijk vragen
Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/
Schrijver: wil melker, 8 juni 2007
Geplaatst in de categorie: liefde