Netgedichten

netgedicht (nr. 17.623):

Van wolletjes en pluis

gemaakt van wolletjes en pluis
gedragen door de wind
alleen en ver van huis
langzaam naar de grond gegleden
waar haar wortel houvast vindt

rustig klimmend met de jaren
als verdienste schaduw sparend
vrienden zijn er al bij bosjes
bang voor eindigen als klosjes

samen groeien naar een bos
de seizoenen als een kleuring
draaiend om je bast met
herinnering er netjes ingepast

maar het bos is laag gebleven
storm en tijd hebben hun tol gekregen
de allerzwaksten knappen af
maar de oude eik in al zijn statigheid
is nog op zoek naar groene jeugdigheid