Wijkplaatsen voor de ziel
Een aankondiging: "wijkplaatsen voor de ziel".
Wie moet waarvoor wijken? Of is het zo
dat naast de dagelijkse zorgen het heel goed is
dat we nu en dan even op verhaal komen?
We drammen en dreunen maar, rennen ons rot
tot we plots moeten stilvallen, door ziekte of
ongeluk, door alles wat we menen dat zonder
ons niet kan, of zeker niet zo goed.
Onze ziel heeft dorst, ons verlangen
altijd veel groter dan welke invulling
ook maar kan proberen die dorst te lessen.
Hoe moet dat dan?
Kijken, voelen, glimlachen en groeten,
dankbaarheid uitzeggen, relativeren.
Excuseren en dieper ademen. Van muziek genieten
en zelf een vrolijk wijsje zingen of fluiten
(als je dat kan; anders maar luisteren
naar de vogels die nu al te horen zijn).
En even het kind in jezelf weer
ruimte scheppen en durven vertrouwen.
Geplaatst in de categorie: filosofie