inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 20.472):

Wenend landschap

Mijn hersengolven patronen
geweven door het geweten
ze dansen als doffe geluiden
die breken op eenzame boeien

drijvend naar de uitgestrektheid
de kust ver achter zich verlaten
enkel het wegsterven van vuurtorens
nog net in zicht maar onbereikbaar

patronen golven in mijn hoofd
kom nader tot het baken
droog de tranenvloed van wanhoop
zet voet aan de oever, loop over de dijk

bouw met mij de deltawerken
die stormvloed bedwingen
verblijf in zachtjes wenend landschap

tot je weer boven zeeniveau bent gestegen

Schrijver: Nino Michielse, 2 mei 2008


Geplaatst in de categorie: verdriet

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 457

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
sasja
Datum:
20 augustus 2009
Tot aan de horizon,mijn voeten in het warme zand op de kust,
Glinsteren de stralen van goud-licht,
als pareltjes op de golvende patronen van de zee,
Boven ieder niveau uitgestegen

Naam:
jan haak
Datum:
25 mei 2008
Email:
janhaakzonnet.nl
Ik vind de onderdompeling in verdriet, om uiteindelijk niet te verdrinken hierin, mooi beschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)