terug vooruit

in momenten van nutteloosheid
dwaal ik af en ruik de zoete geuren weer,
rond vreugde en misère uit een jeugd
proef ik weer het bitter van vervlogen liefde
die zo jong en sterk leek, maar sneller nog
was opgelost dan de illusie groeien kon

er schijnt geen weg meer terug
hoewel de deur nog licht doorlaat
op de drempel liggen als een buffer
een wereldoorlog, rock-’n-roll Vietnam
flowerpower, een vleugje postmodernisme
na de afgebroken Muur

aan de andere kant zijn dierbaren
onverwoestbaar overleden,
het wenkend perspectief

vervlogen licht onverwoestbaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 666