Netgedichten

netgedicht (nr. 22.665):

Mistig dromen regenbomen

De stadse parkrand
dampt het risico
drinkt uit de oude sloot

vochtlevende dieren
verschrikken verbazing
onder boze wolken, zou het God zijn

die moet huilen, of alleen maar ongeluk
dat niet kan schuilen, bomen buigen zichtbaar
onder regen met de voeten van de wind

alsof jij een nachtvlinder bent, je ademt
tussen mistig dromen, huilende bomen
treuren nu hun stil verdriet

luister naar de stemmen
de geesten van de regendraken
landelijke helden, feest der herkenningen

zielsverwanten, trouwe vrienden
in een ander land, nabij de bergen
strandt de wagen, zingen de zagen

blaken de dagen, de vreemde vragen
verliefde ogen, verziende blikken
we zijn slechts schimmen, dichtersdwergen

voor het avondmaal ontmanteld
gemaskerde duiven, betaste druiven
in de ziel gedragen, vredesmuizen.