Hoezo herfst?
Gewoonlijk voel ik kou en zie de mist
in deze kille maand november,
maar in dit verre land (de Filippijnen)
is het zo heet, zo brandend-heet
dat ik niet slapen kan, geen rust ken, geen verpozen...
Toch zie ik kinderen die blij zijn, groeten, zingen,
die nog niet weten hoe
zo ver van hier
in andere streken nu de winter nadert;
Zo voel en zie ik weer
dat nergens echt ons thuis is, dat ze zwerven
steeds onderweg, naar kou of hitte,
naar treurnis of verblijden,
dat nergens ooit voorgoed
de wegen scheiden.
Geplaatst in de categorie: reizen
ons 'samen' -als mensen- thuisvoelen, zou de ideale wereld zijn. Ik blijf hopen!