Netgedichten

netgedicht (nr. 23.525):

geen soort van mij is anders

vermalen doelen, onuitwisbaar
miskent en toch eenvoudigweg
te herleiden naar de noemer
van het bestaan

beelden doen er niet meer toe
het aangezicht is majestueus
liefde bloedt niet
in open wonden

verder dan mijzelf kan ik niet gaan
ik peil mijn eigen diepte
strooi geen strooisels zonder doel
maar raap graag het miskende

nooit voor niets
toch altijd gratis
schrijdt de dag voorbij
ik kan slechts dankbaar zijn