In de wachtkamer

Toegerust met nieuwe lentes
is de wachtkamer emotieloos
terwijl ieders hart om
een vergeet - me – nietje vraagt

al zijn ze reeds geplukt en verwaterd
door de langen vazen
waarin droogboeketten
zwijgen en zich rijpen aan het frêle licht

zachtjes schuifelen de voeten
onder de langgerekte benen
en is verveling het uur van
het moment

stilte is de bode van het verzet
om de dood te vermijden zolang
de spreekkamer gesloten blijft

Schrijver: elze, 12 maart 2009

e_r_schollemahotmail.com

Biografie van deze schrijver

ziekte angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 9 stemmen 613