Netgedichten

netgedicht (nr. 25.500):

Lente tranen

ik depte lente tranen
met een zachte doek

zij zochten een weg
naar buiten
toen regen én zon
mijn geleide waren

het was even luchten
na een lange donkere nacht
en mijn gevoel slechts eentonig
de partituur kon bedwingen

het was
ingekapseld in een klank
van afstandelijk dreunen

ik depte
overjarige tranen

totdat het tere mos
mijn voeten raakte
en het sap van de grond
mij vertelde over kleuren
van lang geleden