Vaarwel kerkhof

(voor Lucebert)

Ik zie het lege pad,
de keurige graven
met hier en daar
een oude bloem.

De doodgraver rolt een sjekkie
bij een pas gedolven graf. Hij
fluit een wijsje zonder ritme
of gevoel. Hij groet me alsof
ik een feestpark betreed. Ik
knik hem somber toe, zo doe ik
dat met rouw en daarbij hij
lijkt in trouwe dienst.

Aarzelend met spanning in mijn
lijf nader ik het graf van
Lucebert, ik kan alleen maar
kijken, mijn ogen sluiten en
weerom keren. Dag plek. Dag
ooievaarsnest.

Wat hij in de dood nog maakt,
dat weten wij niet, zo zijn er
ook anonieme kunstenaars van
een onvoorstelbaar kaliber.

Vaarwel kerkhof Lucebert

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 259