Jachten en jagen
De herfst is de tijd van de wind
die me jaagt en onrustig maakt,maar
er zit veel dieper nog een jacht, een
niet te stillen drang naar altijd maar
iets anders, niet luisterend en kijkend
maar alsof een boze geest me
kwelt en voortdrijft, niet te stoppen.
Wat kan dat zijn, die dwaasheid die
mijn ziel zo kwelt dat nergens nog een
plaats gevonden wordt om rustig en teder
adem te halen, te danken voor het leven, ook
in deze herfst met duizend mooie kleuren.
De geuren van ontbinding en verrotting zijn
niet pijnlijk, ze vullen enkel de verbeelding
die niet kan luisteren naar het leven.
Kon ik maar stilstaan, hier en nu, heel even.
Geplaatst in de categorie: emoties