- Tijd gaat de groene bomen vellen -
Zoveel hoger, zoveel dieper groener bos,
soorten bomen, sterk een ieder.
Groeien kris en kras, en dwars
door al de pijnbeleving heen.
Zuurstof die men afnam
uit het binnenste van het bomenhart
boomschors die men eerder schond.
Wortels diep verankerd in de bruine grond.
Je oude boomringen deden groei afdwingen.
Men dacht dat het oude bos al dood was,
door de aanhoudende zure regen.
Mensen vellen, kappen en bederven
laten het omhakken en het doden toe.
Mijn zuivere grote hoogstammige groene bomen,
de vernieling maait als een zeis, in stilte.
Klimaatsinvloeden over jaren heen, structureel
afwijkend van het groter geheel.
Altijd de neiging om te willen leven, haal jouw
adem in de natuur, stevig achterom kijkend.
Overheen vallen duurt soms.
Botte woelende storende mensen vragen, boren,
horen, zagen, zoeken het wel eens.
De natuurlijke indicatieziekte van de boom die
door de windval brak.
En weer is er een nieuwe cyclus,
een tijdsseizoen begonnen, tijd gaat jou vertellen
dat er ooit grote groene bomen waren.
Groei...kleine prille okkernotenboom.
Geplaatst in de categorie: natuur
al jouw gedichten lees ik met ontzettend veel plezier..