voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.871):

Het omgevallen leven

Ik mag het gevelde bos niet raken
zoals de dij van een vrouw, de draken
daar zijn sober en zoals het lijkt
voor eeuwig ontrouw

even dacht ik nog dat er hoop zou gloren
een vluchtig verlichtend moment
dat de liefde opnieuw werd geboren
en dat ik alsnog word bemind

nu gloort er slechts nog herfst
in de sintel van mijn kruis
en worden herinneringen ververst
in mijn te vroeg gestorven huis

doch de dood is geen dader
maar het slot van een gesprek
het zijn de woorden van mijn vader
- de hemel en het hele alfabet -

Schrijver: elze, 1 november 2009

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: afscheid

1
2
3
4
5

4.1 met 16 stemmen

1.944

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt, 16 jaar geleden

mooi elze.....

jan haak, 16 jaar geleden

Meeslepende Poëzie !

Ludy, 16 jaar geleden

Schitterend! De emoties spatten eraf.

Rudolf, 16 jaar geleden

De derde strofe vind ik prachtig

gerhard burgers, 16 jaar geleden

dit is weergaloos mooi, beste Elze. verbazingwekkend.

Henk Knibbeler, 16 jaar geleden

je metaforen bij dit afscheid liggen duidelijk in de natuur en bij een onvoltooid verleden, dat heb je prachtig neergezet Elze!

Geef je reactie op deze inzending: