Netgedichten

netgedicht (nr. 28.936):

Bomen

Die dag in mei, toen jij me niet kon vinden
maar niet opgaf en me zocht en vond,
de avond viel en alle bomen stonden
roerloos om maar niets te missen
om ons heen, hun voeten in de grond.

Die dag in mei, toen woorden overbodig werden
je ogen en je handen zeiden meer
dan kussen, liefste, strelingen, de bomen
verhieven weer hun kruin, in vreugde en verwachting,
hun blaren ritselden en ruisten als weleer.

Schrijver: Mathilde Kaan, 10 november 2009