Netgedichten

netgedicht (nr. 29.103):

Soms,

Ik dweep met mijn lief,
het lijf streelt het verleden
als ruwe zijde, hunkering in
evenbeeld, waar ze mijn
droom in deelt en de
schroom en eindigheid
weet te ontwijken, verdiept
de draaikolk zich in weelde,
om de kern te bereiken, is
verdriet niet te vermijden,
in dat licht blijft niets
gelijk, waar de rede haar
bijt en ook weer voedt om
de liefde uit de lucht te
baren die ze ademen moet.
Er broedt een vrouw in haar,
soms loopt ze aan mijn zijde.