Gracieus

Na zovelen ongetelde dagen
strijkt het lentelicht
over het purperen land en
door het verstilde raven
haar, het is niet waar dat
zij daar in ruste ligt, de
plek met eigen woorden
koos in een onvoltooid
gedicht. Ik slijp haar gratie
in een steen, ik modeleer
haar naam in hout en taal
om die voort te laten gaan
tegen beter weten in, spreek
ijdel haar aan in mijn teloor –
gang toe, een plaats waar licht
volmaakt gedijt, zich spreidt,
onaf een bewogen hart geraakt.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 8 maart 2010

pebmartenskpnmail.nl

Volmaakt onaf geraakt

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 820