vader, een atheïst zonder besef

als een lege lente
in een vol graf, overmoedig
draagt de aarde

woorden zonder betekenis, ophef
zonder waarde – daargelaten
dat de zon de rozen tot stro verwelkt

is jouw betonnen plaat gescheurd
tot aan de aftak die de hemel kruist

god, in mij huist geen onverschilligheid
maar jouw bestaan is als mijn handen
- niet gebald maar sterker dan voorheen –

doch wel ondoorzichtig zoals mijn eigen geest

Schrijver: elze, 8 maart 2010

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

ouders jeugd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 459