inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.470):

Verbondenheid

Hoe blij toch zijn wij mensen om wat zon
en zeker nu de winter zo bleef dralen;
wat fijn dat weer een nieuw seizoen begon
en dat we luisteren naar lichtverhalen.

De mensen zijn zo vriendelijk en vrij
daar de natuur herboren wordt tot leven
alsof een stille kracht hen steunt daarbij
en met hun eigen krachten wordt verweven.

Zo gaan wij samen weer op weg naar morgen
en weten ons gedragen door elkaar,
al drukken nog de vele, zware zorgen
en wijkt ook niet het dreigende gevaar;

Het leven zelf houdt altijd licht geborgen
en maakt wel vroeg of laat beloften waar.

Schrijver: Adeleyd, 23 maart 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 881

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
24 maart 2010
Email:
ladylove40gmail.com
De mens verschrompelt door de zon en nu gaan de mensen weer lachen, door genoeg vitamine D!
Naam:
Hanny
Datum:
23 maart 2010
Email:
hanny.vanalphenquicknet.nl
Het leven zelf houdt altijd licht geborgen...prachtige regel in dit fraaie gedicht.
Naam:
Henk Knibbeler
Datum:
23 maart 2010
Email:
henkknibbeler1949yahoo.com
Mooi Rosa, maar is het niet zo dat we allen veel meedragen en dat lang niet voor iedereen die blijdschap is weggelegd?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)