vandaag kom ik dichtbij
ik vouw mijn handen open
in de eerste dagen
van lente
en lees het gedicht van de boom
hij fluit op mijn vingers
naar het meilicht
droomt meer
dan zijn kruin verwachten kan
meer dan ooit voorbij
het zachte weer beweegt zijn bloesems
blijmoedig naar mijn bankje
ik vraag hem niet
naar zijn naam
welke beelden hij ziet of zijn verdwenen
in het lied van de zuidertoren
blauw en wit boven de tuin
ik drenk mijn handen
in wat volgt
vang de stilte van een vogel
rechtvaardig en hoog
op takken
als een wolk
leg ik me te rusten in zijn wenk
languit in het dwarrelen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 18 april 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
>>ik vouw mijn handen open
in de eerste dagen van lente<<
en verbazing over dit mooie gedicht.