inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.454):

Memmedag

Ze leeft in lichte herinnering
als prijs en met dankende verheerlijking
want in het beeld "mem" zag ik mezelf
of waren het de sproeten of kin van een der elf.
Het zachtere kleed of de hardere grond
de kraaienpootjes rond haar mond.

Was het de lucht boven een jonge dag
haar weelderige haardos die ik zo mag.
De torenklok of wat ze graag zong
of domweg alles wat ze met handen kon.
Was het iets met een glazen sluier aan
waarin ik ook mezelf zie staan.

Een mem lijkt soms
een wonder wat nog moet komen
de uitgelegde draden in vele zomen.
Met in iedere hand een lachend kind
dat haar mateloos diep bemint.

Ze is als de wilg op een zomerdag
lachen en spelen of zwijgen en dromen
ik vind haar nog dagelijks in tal van bomen.

Dan klinkt het is lente ontluik mijn kind
als of iets hemels me bemind.
Dan roept de wind uit de wuivende bomen
zullen we verder gaan door het wijde land
hollen en huppelen tot weer een dag landt.
Te samen vormen dan al die dingen onverplicht
met die muziek een moederdaggedicht.

1991

Mem - een Fries woord voor moeder.


Zie ook: http://www.annemiekes.punt.nl

Schrijver: annemieke steenbergen, 9 mei 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 392

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
pama
Datum:
9 mei 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Ze is "God en Boeddha" tegelijk. Mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)