Netgedichten

netgedicht (nr. 33.257):

Nieuw

.

er vloog een meeuw voorbij: hij liet zijn spiegelbeeld
na aan het water, gevallen binnen rimpels die wat kringen draaiden
rond hun kern

stuurloos kolkte nog meandering langs witte plooien tijd
vaag verweven met ooit

ik droeg mijn uren, een ander leven lang
morgenstond en middagtij, tot in langgerekte avonden
klonk er toen een lied

als Afrika en alles dat natuurlijk zong
de zon kwam op, roze flarden zweefden tussen dromen en wat licht
uitzicht liep mijn raam voorbij
en ik

werd wakker binnen lakens, proper rond mijn oude lijf
en warmer rond de dag