inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.153):

De gevallen zoete

als stilte toeneemt
in mijn lege huis
hoor ik vaak sterker
de verre zilte wind;
alsof de zee je wegspoelt
met wat koude kant geruis

zodra ik de hoek om ga
zo lijkt
wordt mijn kleed begraven
in schuld en boete
zo lijkt
ik mag mezelf aan tranen laven
als een gevallen zoete

dood verschijnt uit leven;
het aardse niet vreemd
maar door geboorte van schemering
raakt ieder weldenkend mens
van volheid ontheemd


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 juni 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 261

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
marije Hendrikx
Datum:
15 juni 2010
Email:
maryama37hotmail.com
zo van volheid ontheemd schep je rakende woorden van dood weer tot leven .....
Naam:
pama
Datum:
15 juni 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Uiteindelijk is de dood onbaatzuchtig, die ons kleine schepselen in z'n barmhartige armen neemt.
Alleen de weg kan heel hard en pijnlijk zijn. Mooi geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)