De gevallen zoete
als stilte toeneemt
in mijn lege huis
hoor ik vaak sterker
de verre zilte wind;
alsof de zee je wegspoelt
met wat koude kant geruis
zodra ik de hoek om ga
zo lijkt
wordt mijn kleed begraven
in schuld en boete
zo lijkt
ik mag mezelf aan tranen laven
als een gevallen zoete
dood verschijnt uit leven;
het aardse niet vreemd
maar door geboorte van schemering
raakt ieder weldenkend mens
van volheid ontheemd
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 juni 2010
Geplaatst in de categorie: emoties
Alleen de weg kan heel hard en pijnlijk zijn. Mooi geschreven.