inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.279):

Eerloos verdriet

Je hoeft geen metaforen te gebruiken
om mijn verdriet te benadrukken
de bomen in het park zijn zelden zwijgzaam

zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend

de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem van mijn ziel

werd mijn geest droef geteisterd
reeds door de liefde onbestemd
bleef ik hier achter, verbijsterd.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 15 juni 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.1 met 11 stemmen aantal keer bekeken 379

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Emotievol, mooi gedicht!
switi lobi, 15 jaar geleden
Diepe gevoelens in een prachtig gedicht..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)