Netgedichten

netgedicht (nr. 33.173):

Eerloos verdriet

Je hoeft geen metaforen te gebruiken
om mijn verdriet te benadrukken
de bomen in het park zijn zelden zwijgzaam

zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend

de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem van mijn ziel

werd mijn geest droef geteisterd
reeds door de liefde onbestemd
bleef ik hier achter, verbijsterd.