voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.365):

Anders dan voorheen

ik draag mijn gemoed
naar het weidse
een eindeloze verte
verleg mijn grenzen

twist met de wind
als een gevouwen bootje
varend oeverloos
ongekunsteld broos

aanvaardend de
onstuimige golven
ziende naar de gloed
een horizon van moed

‘k slijp de scherpe kanten
van de vuursteen
fonkellicht warmt de bron
maar, anders dan voorheen

Schrijver: Hilly Nicolay, 20 juni 2010

voorjaarsvlinder

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

1
2
3
4
5

5.0 met 4 stemmen

264

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

pelgrim, 15 jaar geleden

en moge zo, het leven, zich als een eeuwige verwondering aan je voorbijgaan. Mooi gedicht!

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

storm en hoge golven zo dichterlijk doorstaan

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Een heel mooi schrijven over het aanvaarden van en het handelen met de onstuimige golven van het leven!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

in het aanvaarden warmt de bron zich aan de horizon, anders maar met een nieuw kompas vol licht...heel erg mooi Hilly!

Geef je reactie op deze inzending: