kijk, ze vliegen
-ik vroeg aan mijn droom
waar hij van droomde
en hij antwoordde
“dat jij mij nooit verliest”-
vergeef me mijn waarheid
wanneer ik je naam dicht bij
mezelf houd
ik, die nooit in het geluk geloofd heb
of in de kleine beweging
van een golf
volgestopt met zout
met zwermen vogels op de vlucht
die nooit meer waren dan een vage vlek
waarin men verwensingen bleef herhalen
tientallen, tot jaren oud
zo anders
dan de meeuwen
die ik als kind tekende
met vleugels, misschien te groot
maar vrijuit om lief te hebben
omlaag en omhoog, waar wolken
witter dan wit werden
als armen zich uitstrekten
ver over mij heen
waar het weten groeide
dat het machteloze meedragen groter leeft
dan een droom
groter dan de reis
van verkreukelde vogels
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 19 juli 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Zij kent de regen, wind tegen.
Weet van de zon, de regenboog.
Genoten van dit mooie gedicht!
mooie beelden en woorden in dit dicht...