Netgedichten

netgedicht (nr. 33.888):

kijk, ze vliegen

-ik vroeg aan mijn droom
waar hij van droomde
en hij antwoordde
“dat jij mij nooit verliest”-

vergeef me mijn waarheid
wanneer ik je naam dicht bij
mezelf houd

ik, die nooit in het geluk geloofd heb
of in de kleine beweging
van een golf

volgestopt met zout

met zwermen vogels op de vlucht
die nooit meer waren dan een vage vlek
waarin men verwensingen bleef herhalen

tientallen, tot jaren oud

zo anders
dan de meeuwen
die ik als kind tekende

met vleugels, misschien te groot
maar vrijuit om lief te hebben
omlaag en omhoog, waar wolken

witter dan wit werden
als armen zich uitstrekten
ver over mij heen

waar het weten groeide
dat het machteloze meedragen groter leeft
dan een droom

groter dan de reis
van verkreukelde vogels

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 19 juli 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

kijk

ze vliegen

3.5 met 24 stemmen

428

Er zijn 12 reacties op deze inzending:

Hans Nusink, 15 jaar geleden

Zo'n ongeloof in de ultieme vrijheid, ook diep verlangen naar het nieuwe, vrij van de oude beklemming.

pelgrim, 15 jaar geleden

en zo zie ik jouw gedichten als schitterende witte zwanen voorbij het open venster vliegen.... dank je wel!

Martien Montanus, 15 jaar geleden

De verkreukelde vogels heel mooi met woorden getekend!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

gevoelig mooi geschreven.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

De vogel blijft stijgen naar omhoog.
Zij kent de regen, wind tegen.
Weet van de zon, de regenboog.

Genoten van dit mooie gedicht!

Astridv, 15 jaar geleden

Zo te kunnen leven dat je ondanks alles als een kind vrijuit lief kunt hebben en de droom nooit verliest! heel mooi geschreven!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

je schrijft zo gevoelig mooi,weer een prachtig gedicht..

marije Hendrikx, 15 jaar geleden

zo mooi als je telkens weer verkreukelde vleugels uitspreidt om te vliegen en te vliegen

Gerardo, 15 jaar geleden

wie het dromen verliest, raakt de andere waarheid kwijt...
mooie beelden en woorden in dit dicht...

jan haak, 15 jaar geleden

Och, weer zo'n beeldschone van jou. Een gedicht met vleugels !

wietewuiten, 15 jaar geleden

Met de vleugels zie ik mezelf in mijn misvluchten en denk met weemoed aan de verzen die ik hier mag lezen.

Hanny, 15 jaar geleden

Altijd blijven dromen, ook al groeit het weten, het machteloze meedragen, groter dan de reis van verkreukelde vogels, prachtig!

Geef je reactie op deze inzending: