onbegrijpelijk
wanneer je zegt
dat het onzichtbare niet kan bestaan
in dit leven, denk je dan aan de waanzin
in het moe geleden licht
of aan de dronken poppetjes die je krast
in je verhalen, op de stoep en aan de tafel omdat
zij je troosten
je meeslepen aan de binnenkant
omdat de diepte steeds dunner wordt, net zoals dat kind
dat niets van liefde weet en jij niet van hem
of denk je aan dichters en hun geërfde dialogen
die als ware minnaars van het vruchtbare
zichzelf uitgeleide doen
naar de vrijheid
van dàt wat je niet kan zien
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 juli 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
een vrijheid beleven dicht bij jezelf.
Mooi gedicht Kerima!