Stilte
De stilte van de heide, de witte berken
die me bekoren en doen dromen;
waar zijn de jaren toch gebleven dat
ik er zo graag wandelde, uren niemand zien.
Nu ben ik ouder en wil weer andere dingen.
Ik kan de heide zelfs niet zien nu, enkel
naar de beelden kijken in mijn geest.
Waar is de geur naartoe, de kruidengeur van
biterheid en zoetheid tegelijk?
Eenzaamheid vult soms de dagen nu
en groot verlangen naar begrip, naar
woorden van herkenning, ook naar stilte
maar die gevuld is met herinneringen.
Hoe hunker ik soms naar het zingen
dat nooit meer ophoudt maar dat ons wiegt
in tederheid en dorst echt weet te stillen.
Geplaatst in de categorie: emoties