voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.773):

Over drempels

Onzichtbaar
vaar je mij tegemoet
op mijn eenzame tocht
langs wijde oceanen
van de grenzeloze tijd,
onhoorbaar
dringt je wezen
door tot mijn intiemste
luisterpost,
je kent mijn wegen,
die je ontcijferd en
gelezen hebt,
vaak gezwegen,
omring je mij,
ik adem met
een brok van
afscheid in mij keel,
ik zal huilen als
mijn lot mijn kist
verzegeld heeft
naast jouw gestalte
van onzichtbaarheid,
onhoorbaar leid je
mijn geschonden lichaam
over drempels van de dood.

"Tempus te citius quam
oratio deficiet "

"Tijd zal u eerder
ontbreken dan woorden."

Cicero

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 4 september 2010

Geplaatst in de categorie: verdriet

1
2
3
4
5

4.0 met 7 stemmen

397

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Leo, 15 jaar geleden

We moeten de veerman betalen met datgene wat we in het leven hebben laten liggen. Mooi verbeeld.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Ontroerend mooi gedicht.

Marije hendrikx, 15 jaar geleden

Dat wat je onzichtbaar begeleidt zo mooi woorden gegeven....

Astridv, 15 jaar geleden

De veerman leidt ons onhoorbaar over drempels van de dood... ontroerend verwoord, een heel mooi schrijven!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

een gedicht om te omringen met stilte, tot in de diepste laag. Stilmakend, intiem en prachtig!

Agnes, 15 jaar geleden

Weer een heel mooi gedicht, zoals zo vele van je, ik lees ze graag omdat ze voor mij herkenbaar zijn.

Ans, 15 jaar geleden

Prachtig gedicht, ik krijg een kleine brok in mijn keel, heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending: