vergaan
de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat je leeft
in alle witte meeuwen en de vogelkelen die
de dag bezingen, rond een stervensuur vol hoop
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 september 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet