inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.156):

vergaan

de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad

een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee

ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen

waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat je leeft

in alle witte meeuwen en de vogelkelen die
de dag bezingen, rond een stervensuur vol hoop


Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 30 september 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 431

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
1 oktober 2010
Email:
maryama37hotmail.com
Een prachtig melancholisch lied dat naar verbinding zingt.
Naam:
Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:
1 oktober 2010
Email:
cobytjeertlive.nl
Prachtig zoals je de vergankelijkheid en de hoop beschrijft. Die laatste strofe straalt!
Naam:
Martien Montanus
Datum:
30 september 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Indrukwekkend en mooi deze "tranen naar de zee"!
Naam:
Wee
Datum:
30 september 2010
Eindeloos verdriet gevangen in bijzonder mooie woorden.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
30 september 2010
Email:
kerima.ellouisegmail.com
bijzonder en bijzonder mooi!
Naam:
ingridvoerman
Datum:
30 september 2010
Email:
steveniingridhotmail.com
zacht gevoelig,mooi geschreven
Naam:
julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:
30 september 2010
indringend gedicht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)