inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.527):

Mijn domein ?

De dichters worden steeds
verhuld in de betamelijkheid
van emoties als zij worden
gekroond met de kale lauwerkrans
van onwetendheid, wat afdaalt
naar een onheilspellende niveau
van een weerhaan, die maalt en
keert, in een opkomende bries
verteert, op een hoogte die is
afgemeten, daar rust een embargo op.

Het is helaas de weerschijn van
de realiteit, waar hete as gloeit
in de moederhart der dichters,
waarin de taal jongleert in de
blinde anonimiteit, zich niet
bewust zijn in de wetenschap
waarin zij denken heer en
meester te mogen zijn en waar
alleen zij de ruggen rechten.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 13 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

0.8 met 33 stemmen aantal keer bekeken 548

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Job, 15 jaar geleden
Je drukt je kritisch uit over het gemiddelde niveau van de ingezonden gedichten. Voor een deel onderschrijf ik dat wel. Mooi opgeschreven.
Marije hendrikx, 15 jaar geleden
Mooie woorden voor een transparante waarheid!
Ilse, 15 jaar geleden
Gedicht en afbeelding zijn goed in balans, goed verwoord.
Hans, 15 jaar geleden
Hiermede lucht je jouw dichtershart, mooi beeldend geschreven.
Leo, 15 jaar geleden
Een buitengewone manier om kwaliteit van kwantiteit te onderscheiden, je laat je hart als dichter spreken. Prima gedicht.
windwhisper, 15 jaar geleden
ach lezen en schrijven vanuit en met je hart
switi lobi, 15 jaar geleden
Dat blad past er perfect bij!
Harry, 15 jaar geleden
Je durft, maar je hebt gelijkt niet alles wordt
getoetst op poëtische kwaliteit. Wel heel mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)