Netgedichten

netgedicht (nr. 35.620):

bij vlagen en verdriet

.

“terwijl ik mij schoonheid inbeeldde
koesterde ik tevens de illusie van liefde”

alles gaat voorbij
alles is geweest

wanneer werkelijkheid gedichte woorden opent
er slechts een droevig ronken
overblijft

van een kind
dat, angstig in een wereld, verlangt
het sterven omlaag te halen

woorden kruimelt uit gebeden
om te ontsnappen aan schreeuwende stenen
van maan na maan

zwaar en zonder rust
door het dagelijks openbreken van eigen falen
het brood zo nodig, al was het maar een enkele hap

de kerktoren slaat opnieuw
twaalf maal, bijna heilig
sprak een vader

de wind is dood

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 18 oktober 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bij vlagen en verdri

4.1 met 16 stemmen

411

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Sanne L, 15 jaar geleden

Het is zo mooi.

gerhard burgers, 15 jaar geleden

"van een kind
dat, angstig in een wereld, verlangt
het sterven omlaag te halen" respect en eerbied valt mij ten deel voor zulk een dichteres. zeldzaam.

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

In het droevig ruisen is er het willen koesteren, het verlangen naar broodnodige rust. Zo las ik het Kerima.

Astridv, 15 jaar geleden

Koester... de illusie van liefde in een leven waarin alles voorbijgaat, heel mooi verwoord!

LadyLove, 15 jaar geleden

Welk een gelaagd gedicht. Mooi geschreven Kerima.

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Het zoeken naar houvast heel mooi neergezet Kerima!

ingridvoerman, 15 jaar geleden

bijzonder mooi geschreven

pama, 15 jaar geleden

Alles lijkt geweest, niet alles gaat voorbij. Associaties blijven voelbaar, hunkering naar veilige oorden en genegenheid die blijft doorklinken in oprechte woorden. Mooi gedicht Kerima

pelgrim, 15 jaar geleden

ik zie mij staan, in de ogen van deze spiegel....

Geef je reactie op deze inzending: