Netgedichten

netgedicht (nr. 35.692):

Ik zie haast niets...

Ik zie haast niets en daardoor
kan ik beter kijken;
wat blijft, wat gaat, wat overwaait
en wat de herfst in al zijn pracht
toch weet te tonen.

Hoe graag wil ik
voor even in het licht
gaan wonen
en dankbaar zijn
om ogen die heel gauw
weer kunnen kijken.

Vijf dagen na een dubbele oogoperatie...

Schrijver: Adeleyd, 22 oktober 2010

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: emoties

zien

kijken

ogen

3.7 met 16 stemmen

381

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Dat het mooiste licht mag verschijnen, is mijn wens naar jou.

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Mooi dat dubbele in dit gedicht, vanuit de diepte van het donker weergegeven, dat het gauw weer licht mag zijn.

pama, 15 jaar geleden

Zien doen we met alle zintuigen, maar de ogen blijven het belangrijkste, knap geschreven.

annabel, 15 jaar geleden

Graag gelezen. Mooie beelden toegewenst!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

Soms heeft men duisternis nodig om het zicht breder te stellen; mooi.

LadyLove, 15 jaar geleden

Van harte beterschap. Je bent het dichten niet verleerd, maar schijnt er wel 'n nieuw licht op!

Astridv, 15 jaar geleden

Heel mooi verwoord, in het donker kijk je vaak met andere blik, dat geeft een scherper zicht. Veel sterkte en beterschap gewenst en dat je maar snel weer mag wonen in het licht!

Geef je reactie op deze inzending: