Netgedichten

netgedicht (nr. 35.737):

het oogsten van geluk

de laatste scherven van geluk
gelijmd met deeltjes geduld
niet voor lang want het ruiterpad is
leeg van paarden en vol van wind

het halssnoer hangt van nek naar stuit
voeg daartoe iets van specie of cement
roer de dagen door de weken
en zie, de ziel zal breken

het licht zondert de schaduw
ver vanaf mijn reikwijdte, draagt
de molensteen door de as van het korenveld
het is herfst, de boer vergat te oogsten

* Toelichting: Dag twaalf, de herfst begint te raken