Netgedichten

netgedicht (nr. 37.014):

bronnen en barsten

jij denkt aan de ochtend
jezelf nabij

maar soms
houd ik op met leven
zet de wereld stil
en het geluid uit

zoek onderdak
om de ongelijkheid in mij
tegen de grond te drukken

of wens een vogel
die ik van buiten kan leren
en in mijn buik trekken

tot het schrijven, aangetast
door de tweestrijd, een landschap
neerlegt

in het diepe van de lucht
en in de bronnen, binnen onderweg
naar een warme plek

waar het licht lacht
om de schaduwen, vol geraakt

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 13 januari 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bronnen en barsten

3.3 met 17 stemmen

253

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 16 januari 2011
Email:: voorjaarsvlinderhotmail.com; Hoe toch de vogel in elke schaduw een licht kan brengen met haar zang.
Mooi gedicht.

Naam:: pama
Datum:: 14 januari 2011
Email:: pebmartenskpnmail.nl; "Waar het licht lacht, barsten de schaduwen, diep geraakt, in een strijd om de heerschappij" Mooi verwoord.

Naam:: pelgrim
Datum:: 13 januari 2011; elke barst is als een slag waarmee we een schaduw omdraaien en confronteren met het licht, tot er niets meer -dan licht is..... :) krachtig gedicht.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 13 januari 2011
Email:: maryama37hotmail.com; Een vogel ' van buiten leren en in je buik trekken' is weer zoiets meesterlijks dat enorm tot de verbeelding spreekt.
dat zijn echte Kerima uitdrukkingen !

Naam:: Quicksilver
Datum:: 13 januari 2011
Email:: dvdvthhotmail.com; Dit gedicht raakt me, het pakt me helemaal in, dichteres kerima!

Naam:: wietewuiten
Datum:: 13 januari 2011
Email:: herman.buysgmail.com; zelfs met horsten en slenken, horten en stoten, blijf je me verbazen. natuur en mens in één.

Geef je reactie op deze inzending: