Netgedichten

netgedicht (nr. 37.171):

waar we waren

vreemd blijft het
om het bed te zien
kussens liggen stil, haast gerangschikt
als museumstukken in een eigenaardig, oud licht

het wordt koud, killer dan buiten
ook dit schrijven kost meer tijd
zoals de weg langs muren
en loze lakens

het doet pijn
wanneer jij beweegt in een veranderde blik
en ik vecht voor eigen recht

de hemel leeft met de tijd
toen ik nog wensen telde

(geïnspireerd op het gedicht
van Amanda Malinka 'het is')

Schrijver: kerima ellouise, 16 januari 2011

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

waar we waren

3.4 met 21 stemmen

383

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

jan haak, 14 jaar geleden

Mij weer betoverd.

geeraardt, 14 jaar geleden

Zo'n mooi slot.

pelgrim, 14 jaar geleden

zacht mooi...

amanda malinka, 14 jaar geleden

Soms moet je van een licht geen schaduw maken

pama, 14 jaar geleden

"De schaduw van gisteren waart nog rond, misschien als ik toen de juiste woorden vond, was het verlangen in het heden minder geschonden" Mooi gedicht Kerima

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

De koude die zijn hand vouwt om het wenselijke, voelbaar en indringend beschreven.

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Zo koud wordt het als de blik bewegingloos blijft.......
Prachtig en rakend ...

Geef je reactie op deze inzending: