Netgedichten

netgedicht (nr. 37.374):

Hoe dor ook nu nog alles is...

Hoe dor ook nu nog alles is,
de lente zal toch eens gaan komen;
je voelt aan het groot gemis
en ziet het aan de zwarte bomen.

Er is geen dood zonder herleven,
geen hunkering die enkel wacht;
want alles is met al verweven:
het voorjaar met de winternacht.

Maar eerst moet er nog stilte zijn,
verbeiden van wat zich zal tonen
en soms doet dat verlangen pijn -
we schromen daarin lang te wonen;

de bomen zijn al aan ’t herleven,
dus wat geduld, wat meer dan even.

Schrijver: Adeleyd, 1 februari 2011

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: natuur

lente

wachten

dor

3.0 met 11 stemmen

193

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: bert van der linden
Datum:: 17 februari 2011
Email:: mjc.leemreijzehome.nl; toch begint het al een beetje lente te worden, krokussen laten hun kopjes zien, kleuren het gras geel en paars, dus je wens wordt zoals elk jaar weer zichtbaar, je woorden graag gelezen en tot me genomen.

Naam:: pama
Datum:: 1 februari 2011
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Alles is met elkaar verweven, " het licht rust op de schouders van de schaduw, de storm die zich uitraast op de klippen van het seizoen, de lente die zich verlustigd aan de schreeuw van een zwaluw" Mooi geschreven Rosa.

Geef je reactie op deze inzending: