inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.621):

Identiteit ?

Vanuit een trage schoep
van tijd en lentewinden
reiken bomen slapend
naar elkaar, gras groeit
alleen op zonnedagen,
emotie rent als kippenvel
over vlakten van de aarde tot
aan grenzen waarin mensen
zich herkennen.

Tekent de passie uit het bloed
van oude zuilen, mozaïek over de
grond gezaaid als duizend sterren,
gekleurde lampionnen waarin de
horizon voor liefde gloort, waarvoor
de kampioenen streden, bijgezet in de
adem van het verleden, gebalsemd
in een lange zucht van zwijgen.

In de prikkels van “ het zijn” waar de
dood zijn daad al klaar heeft staan,
soms onbedoeld, verlangens voor de
onvoltooide wijze, een niemandsland,
in angst om niets te willen missen van de
onvolledigheid, tegelijk begerig naar
het leven wat zich misschien ten goede
heeft gekeerd, maar altijd in beweging,
en nooit ‘af ‘ gemaakt en weer verleerd,
waarin zich ‘ het zelf ’ met een ruimer
inzicht heeft geïdentificeerd.

Uit “Sein und Zeit” (Heidegger)

Foto: Pama
Franciscaner klooster
Mourão (PT)


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 19 april 2011


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 243

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Ans
Datum:
23 april 2011
Email:
Ansmanshotmail.com
Buitengewoon diepgaand gedicht met prachtige uitersten, die terugkomen in de afbeelding. Weer van genoten.
Naam:
Ilse
Datum:
23 april 2011
Email:
Geduldpleskhome.nl
Sterk! Met een prachtige afbeelding.
Naam:
Job
Datum:
21 april 2011
Email:
J.mensinkhotmail.com
Boeiend relaas op zoek het naar het "zelf".
Naam:
Hans
Datum:
21 april 2011
Prachtige metafysische regels dichter!
Heel mooi om te lezen.
Naam:
Harry
Datum:
19 april 2011
Mooie metafysische regels, voor diegenen die kunnen lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)