voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.191):

pasen

mijn oude huid ontving de wind, rusteloos
vervoerde ze een werveling-
ze ging

en meegetrokken door mijn kind
beschreef een lenteboom haar dag
met meizoenharten binnen waardigheid
bereid het lot te tarten

wat ik kwijt ben hoor ik wel, het brandt
in grote kringen rond mijn hart
maar wat ik heb beschrijft
mijn rijkdom, mooier dan een oud gebruik

ooit gedragen in mijn buik
leeft daar het tweeluik van wat blijft

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 20 mei 2011

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

1
2
3
4
5

3.0 met 8 stemmen

323

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

lijda, 14 jaar geleden

het leven mooi verwoord, de derde strofe heb ik gelezen en weer gelezen, heel bijzonder!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Bijzonder mooi gedicht.

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Prachtig Switi!

kerima ellouise, 14 jaar geleden

ja, kippenvel...een tweeluik...en onnoemlijk grote ramen van het hart...hemelshoog...

Amanda Malinka, 14 jaar geleden

Schitterend een grotere liefde is er niet...al schuilt er verdriet achter...liefs

katty, 14 jaar geleden

prachtig...

, 14 jaar geleden

Kippenvel, switi. Wat mooi: het tweeluik van wat blijft.

Geef je reactie op deze inzending: